Cijfertjes

Heel veel lopers (waarvan ik er zelf één ben) zijn met cijfertjes bezig. Snelheidcijfertjes, afstandcijfertjes, startnummer cijfertjes, sommigen zelf met ritme of cadans cijfertjes, hartslagcijfertjes, dagtotaal cijfertjes, week totaal-  maandtotaal- jaartotaal cijfertjes. Er zijn lopers die hele excel- bestanden hebben van al deze cijfertjes. Inclusief het aantal gelopen wedstrijden (met prestatie cijfertjes). Er zijn lopers die het aantal gelopen marathons of ultra’s bijhouden. Lopers houden van cijfertjes.

Ik  houd mijn cijfertjes bij maar slechts van een klein aantal onderdelen. Dag-, maand- en jaartotaal. Geen archief want veel loopjaren ben ik toch kwijt (pc crash). Mijn PR cijfertjes ken ik redelijk uit mijn hoofd alhoewel ik ze van de kortere wedstrijden (800-1500-3000-5000) toch altijd weer even moet opzoeken in een oud looplogboek- schriftje met afbeelding van good old Gerard Nijboer op de voorkant. Het aantal gelopen wedstrijden is mij volledig onbekend. Het aantal gelopen marathons of ultra’s is volledig oninteressant. In  training loop ik beide wekelijks dus wat is de meerwaarde van het bijhouden.

Ik loop zo nu en dan ook  met een hartslagmeter. Eigenlijk alleen na een griep om te checken of het wel verantwoord is om te trainen. En zo nu en dan in een zware trainingsperiode om te checken of de conditie verbeterd en de trainingen niet te zwaar zijn. Ik weet zo ongeveer wel wat een goede hartslag is bij een duurloopje in 11 kmh. Ik was dan ook  blij verrast te zien dat de cijfertjes de afgelopen weken aanzienlijk lager waren dan ooit.

De week- en maand cijfertjes zijn juist weer veel hoger dan ooit. Forse omvang, heel veel kilometers over de heuvels. Wat minder snelheids kilometers want daar kan mijn knie niet zo goed tegen. Het was leuk geweest deze maand af te ronden met een mooi rond cijfertje. Een mooi maandcijfertje wat een mooi gemiddeld dag cijfertje zou opleveren. Mooie ronde cijfertjes zijn geen doel op zich en met het lelijkere cijfertje ben ik ook meer dan tevreden.

Allemaal cijfertjes die in het teken staan van drie cijfers in september: de 246 km in Griekenland.

 Al gaat het dan niet om die cijfers.

Het gaat dan slechts om één ding: deze mytische en heroïsche tocht volbrengen. Daar kan geen cijfer tegenop.

Afbakken

En plots, als ware het uit het niets, stond daar de zon aan de hemel.
De zon die al wekenlang in Athene voor temperaturen boven de 25 graden zorgt, brak uiteindelijk ook in Twente door.
En dus paste ik mijn schema aan en werd een relatieve rustweek omgetoverd tot een week met een omvang van ongeveer 18 trainingsuren. Onder het mom van 'practice doesn't make perfect, perfect practice makes perfect (Morton)'  trainde ik zo veel mogelijk in de zon:

• tempo's in de zon
• duurlopen in de zon
• dubbele duurlopen in de zon
• heuveltraining in de zon
  

Het was wel even wennen, in die zon. Om de lichaamstemperatuur niet teveel op te laten lopen moest mijn hart net iets sneller kloppen. Zo'n 10 tot 15 slagen per minuut meer dan normaal. Ook dronk ik meer en had ik eigenlijk meer te eten moeten meenemen. Want het was best warm in die zon.
Hopenlijk blijft die zon nog even hier.
Ik kan hem goed gebruiken om de trainingen perfect af te bakken.

You can’t over train, only under sleep

 

 

Ik zou bijna schrijven ‘het was een rustig weekje’ maar kijk ik naar mijn weektotaal dan klopt dat niet. Okee, het totaal van de afgelopen week is door de zondagse duurloop flink omhoog getrokken maar ook zonder die training haalde ik een driecijfer getal. Met moeite trainde ik twee dagen niet of minimaal. De drive was er om op pad te gaan maar ik wil scherp blijven voor de zware trainingsweken welke nog komen.

De komende week mag het gas er ook nog even af. Alhoewel  het zonnetje schreeuwt om erop uit te trekken. Want de zon versterkt hetgeen nu al maanden in mijn hoofd rondspookt. De warmte welke naast de afstand, voeding en mentale weerstand een grote factor zal vormen in het welslagen van dit avontuur. De afstand ga ik de komende weken opbouwen. Met voeding (eten en drinken) was ik al volop aan het experimenteren. Ik weet nu wat ik niet moet hebben en wat ik goed kan verdragen (en vooral ook wegkrijg als de vermoeidheid toeneemt). Mentaal hebben de tegenslagen veel gebracht. Niet leuk en het klinkt gruwelijk maar het was zinvol.  Nu de warmte nog. Sauna bezoek, hitte training: vooral de laatste weken zal daar het accent op komen te liggen. Hoe precies, dat weet ik nog niet.  

De komende zonnige dagen zal ik de roep van de zon zeker  gehoorzamen. Want zoals een Amerikaans  finisher schreef over haar goede Spartathlon voorbereiding:

You can’t over train, only under sleep.