Eigenlijk loopt het niet eens zo heel slecht maar echt goed
nu ook weer niet. Ik train niet belachelijk veel maar ook weer niet weinig. De
ene keer gaat het makkelijk, de andere keer wat minder. Het ene moment denk ik
YES, een andere keer vervloek ik me met een stevige NO. Het loopt wel maar het loopt nog niet zoals ik
zou willen.
En dus ben ik, op aanraden van trainer Marjolein, begonnen het iets anders aan te pakken. Duur moet weer duur worden. Lang wordt weer
echt lang. Van 40 naar 50 dit weekend weer richting de 70 in de heuvels. Hersteltrainingen wissel ik in voor
alternatieve trainingen in het zwembad of op de fiets. Slechts één baantraining
per week, de lange tempo’s. Eén
tempoduurtraining per week oplopend naar 120 minuten. Zodoende de knie meer
hersteltijd bieden, het systeem gedoseerd belasten, ondertussen romp en benen
sterker maken.
Het heeft enkele weken geduurd voordat ik eraan wilde. Als
Ultra loper moest ik toch vooral veel lopen. En ook al ben ik nog maar twee weken bezig
alternatieve trainingen uit te voeren: het voelt erg goed. Ik krijg lol in
baantjes trekken, lol in een stukkie fietsen en het lopen voelt weer steeds
beter. Heel voorzichtig komt het goede gevoel weer terug. Conditie, vorm, zin in presteren. Op weg naar de langste dag in Luxemburg. 