zaterdag 31 januari 2015

echo 3: lopen, lopen, lopen

De vorm groeit.

Het maakt niet uit of het regent, hagelt, stormt. 
Zelden maken de omstandigheden dat ik er niet op uit trek. 

Eigenlijk bijna nooit.
Okee, ijzel.
Als het ijzelt ga ik niet lopen. Of een zware blessure moet roet in het eten gooien. En dan moet het ook echt beter zijn om even niets te doen. De pijntjes van afgelopen maand waren soms reden om een heuveltraining te vervangen door een vlakke. 
Verder ging eigenlijk alles volgens plan en zelfs beter dan volgens plan.

Nieuw, of liever gezegd: terug van weggeweest is de wekelijkse krachtsessie bij Fysiogym. Ik merkte steeds vaker dat ik aan het einde van langere lopen wat ingezakt ging lopen. En dus lig ik te zweten op een matje, keurig op een handdoekje, samen met andere sporters die revalideren van een blessure. Krachttraining zonder ook maar één apparaat aan te raken of zonder ook maar één gewicht op te tillen. En toch is de training dusdanig zwaar dat de sporttas na zo’n sessie aanvoelt als een zak vol stenen.


Januari telde 31 dagen. De moraal is redelijk goed. Eén absolute rustdag, gemiddeld ruim een halve marathon per dag. Het accent ligt op snelheid, inhoud en niet al te lange duurlopen. 
Komende maand hetzelfde recept waarbij de duurlopen op mogen lopen, de heuvels hopelijk wat vaker bezocht worden en er een laatste prikkel gegeven wordt aan het beetje snelheid wat er nog ergens inzit. 
Verder groeien, verder bouwen, de basis zo breed mogelijk maken.

maandag 12 januari 2015

Echo 2: Broodlopert


Pam Smith is een bijzonder goede ultra loopster uit Amerika. Dit jaar loopt ze het WK 100 km in Winschoten.
Pam Smith schreef een leuk  blog over Sponsorships.

Hoe kan het dat de ene atleet sponsoren aan zich weet te koppelen en de andere atleet niet. Een interessant stuk vergelijkbaar met de situatie in Nederland waar sommige (ex-) topsporters vrijwel dagelijks in de media te zien zijn en anderen van vergelijkbaar niveau vrijwel nooit.


Een jaar geleden sprak ik Benno Schildkamp.
Benno verzorgd lezingen over zijn bedrijf in relatie tot voetbal. Met veel humor en Twentse nuchterheid vertelt hij over ‘Food Connect’.
Benno was enthousiast toen hij hoorde wat is zoal na werktijd onderneem. Volgens hem moest ik mijn loopervaringen ‘commercialiseren’ in de vorm van een lezing voor het bedrijfsleven. Een lezing over de relatie tussen ultralopen en ondernemerschap. Daarnaast zou ik een selectie van mijn loopverhalen kunnen bundelen en in de vorm van een boekje  aanbieden. 
Ook anderen die ik over dit idee sprak waren enthousiast.
Extra inkomsten is altijd leuk en tijdens duurloopjes dacht ik hier meermalen nog eens over na.

Toch ga ik het niet doen.

Nog afgezien van de tijdsinvestering voel ik me  ongemakkelijk om een verhaal te houden over een slechts gedeeltelijk gelukte tocht. Het voelt als een marathonloper uitnodigen die slechts een halve heeft gelopen. Het wordt een ‘net niet’ verhaal.
En over net niet hoef je niet op te scheppen. 
Laat staan ermee de boer opgaan.

zondag 4 januari 2015

Echo1: moeizaam

Moeizaam.
De kop wil wel maar de benen lijken verkeerd onder het lijf te staan. 
Of wil de kop eigenlijk ook niet. Is het teveel met andere zaken bezig. Piekerzaken die maken dat ik 's-avonds als een blok in slaap val, 's-ochtens alles behalve fit weer opsta en als ik niet uitkijk ik telkens opnieuw op de bank in slaap sukkel.
Het zonnetje schijnt, zonder eten of drinken meegenomen te hebben zie ik wel wat deze training brengt. Vlak voor het WitteVeen besluit ik linksaf Duitsland in te hobbelen. Via de Haarmühle weer terug naar Nederland en met een lusje vlak voor Haaksbergen weer richting Enschede. Ik loop maar het loopt niet echt. Ruim 30 kilometer onder een waterig zonnetje.
Het maakt niet uit. Niks moet hoewel een driecijferig weektotaal leuk is. Gewoon, omdat dat leuk is. Een kleine oppepper. Een soort valse start van een programma dat morgen pas start.
In negen maanden klaarstomen voor de Spartathlon.
Met als tussendoortjes de 6 uurs van Münster, Limburg Zwaarste, de route van de Batavierenrace als solo-loper en een trainingskamp eind september in Zwitserland. 
Het gaat me lukken.
Morgen start het programma: ondersteunende krachttraining in de zaal van Fysiogym.
Vanavond moest er nog een lastig Helmerzijde familiebezoek uitgevoerd worden.
Ook daar gaat een behandelprogramma stap voor stap.
Je zou wel sneller willen maar sneller is niet altijd beter.
Stap voor stap.
Van 103 kilometers deze week richting 250 km in de topweken.
Negen maanden met echo's die vertellen hoe het er aan toe gaat.