Het doel: Sparta.
De focus: strak.De inzet: grenzeloos.
Een dozijn Nederlanders is zich fysiek en mentaal aan het
voorbereiden op de Spartathlon 2015. Hoewel voor slechts een tweetal deelname
gegarandeerd is wordt er nu al hard getraind. Ook door de anderen die nog niet
zeker weten of ze 25 september aan de start bij de Akroplis zullen staan.
De eerste twee maanden van mijn voorbereiding zitten er
bijna op. Twee maanden die om zijn gevlogen en waarbij het weekgemiddelde
schommelde tussen de 135 en 200 km. Dagelijks ben ik met deze wedstrijd bezig.
Tijdens trainingen visualiseer ik de momenten waarop het extra mooi of extra
zwaar was. De doorkomst in het dorpje waar oude vrouwen en meisjes bloemetjes
voor mijn voeten gooiden om me welkom te heten. Het moment midden in de nacht,
hopend dat een bekertje warme thee door mijn lichaam opgenomen zou worden. De
aankomst van lopers in Sparta. Het lijkt allemaal zo ver weg. Nog een week en dan sluit de inschrijving.
De limiet van 390 deelnemers is ruim overschreden. Ergens in maart zal de loting plaatsvinden. Ik denk niet dat een goed woordje van Jeroen Dijsselbloem veel goed kan doen voor ons Nederlanders.
Ik ga er dan ook maar van uit dat ik erbij zit.
En dus staat er ook zondag weer een lange duurloop in
Duitsland op het programma. Jan-Albert, Leonie en ik vermoed een groot deel van
de anderen die zich ingeschreven hebben zijn dan al onderweg, ergens in Nederland.
In stilte, bijna anoniem, bereiden we ons voor.
Trainen we lichaam en geest. Visualiseren en gaan we door.
Doel, focus, inzet: Spartathlon 2015.
