Stroef

Is het die vervelende verkoudheid? Zo’n hoestje die maar aanhoud en me het gevoel geeft alsof ik niet de volledige capaciteit van mijn longen kan gebruiken. Zo’n kuchje als na een 800 of 1500 meter wedstrijd. Alleen is er dan geen sprake van een wedstrijd maar van welke inspanning dan ook. Zo’n hoestje die over lijkt te zijn maar daags na een stevige training weer vrolijk terug is.

Is het een andere trainingsaanpak? Minder specifiek gericht op heel veel loopkilometers maken. Meer gericht op afwisseling waarbij de trainingsvormen voor minder schokbelasting zorgen en een veel groter deel van mijn lijf aan de bak moet. Ook daar zal ik aan moeten wennen, blijkbaar.

Is het het vooruitzicht van vakantie? Het vooruitzicht dat Winschoten wel erg snel nadert? Het vooruitzicht dat ik geen garantie heb dat deze andere aanpak ook succesvol zal zijn? Het vooruitzicht dat geen enkele aanpak de garantie biedt succesvol te zijn?

Het trainen gaat stroef en dus probeer ik het maar stroef te laten zijn en me er niet al te druk over te maken. Het is zo, het is niet anders. En soms gaat het eigenlijk ook best wel lekker. Laat het dan ook zo nu en dan maar stroef gaan, dan kan het morgen alleen maar beter gaan. Hoop ik.