Vanmiddag ga ik op pad voor mijn laatste langere training
ter voorbereiding op de Spartathlon 2016. Een reis die begin januari startte en
nu, negen maanden later, zijn eindbestemming bijna bereikt heeft. Een
bijzondere reis met een mengelmoes van kortere, wat langere en soms heel lange
trainingen.
Slechts een enkel wedstrijdje. De Enschede Marathon met een
verassende 2.54 als eindtijd.
Zo nu en dan een testloop. De Hermansweg solo met een
voortijdig einde (115 km) maar met een puzzelstukje wat op de juiste plek viel.
De Sallandtrail (100 km) waaruit bleek dat de puzzel af lijkt te zijn en waar
een eerste plek bij de heren een leuke bijkomstigheid was (jaja, ruim achter
Kim).
Een net iets andere opbouw van alle trainingen waarbij het
accent veel meer op duur en ontspanning lag, zo nu en dan een snelheidsprikkel
maar vooral veel op Sparta tempo. Weken oplopend tot ruim 300 loopkilometers,
maanden oplopend tot 1000 km.
En ook nu geweldige mensen om mij heen die informeren hoe
het gaat, motiveren of zo nu en dan een stukje meelopen. Gerard en John die
veel vrije tijd opofferden om mee te
lopen, mee te fietsen, me op te wachten
bij onze eigen drankpost en van alles uitzoeken wat er maar uit te zoeken is.
En natuurlijk me meisie en onze kinderen die al het gedoe van die langloperij
misschien wel zat zijn maar het niet zeggen en steunen waar ze kunnen.
De finale komt eraan.
Nog één lange training waardoor de
hele voorbereiding de 5000 kilometer zal overschrijden. Voor de 52-e keer in
een training de marathonafstand of meer. Nog één keer de koelbox vullen. Nog
één keer de ronde van ruim 10 km met veel vals plat en een enkel heuveltje.
Ik
heb er zin in en ben blij dat het erop zit. Laat vrijdag 30 september maar
komen. De start van een nieuwe reis met eindbestemming SPARTA.
